13 Nisan 2009

Performans-proje ödevleri

Okula giden çocuğunuz varsa, mutlaka bu ödevlerden yapmışlığınız vardır. Ödev teslim edildiği zaman ödevler (bence) ikiye ayrılır; veliler tarafından yapılan, çocuk tarafından yapılan.

Öğretmenler çoğu zaman çocuğun tek başına yapamayacağı konular belirlerler. Ödevden alacağı notun niteliği yazılı notuyla eş değer olduğu için, önemli bir nottur ve özenle ödev yapılmalıdır.

Bu hafta performans-proje ödevleri teslim haftası.. Notu alan çocuk; ancak ödev çocuğa mı yoksa aileye mi verilmiş orası muamma...

7 yorum:

gunduz68 dedi ki...

geçen yıl ortaya çıktı bu projelerde..kuzenlerimin ödevlerini çok yapmışlığım varda ordan biliyorum.çocukların dersleri o kadar çok ve önemliki bu ödevleri büyüklere yaptırıyorlar.biz okulun maketini bile yaptık.saçma sapan şeyler.bizim ince kas koordinasyonlarımız geliştiriyor sadece;)

kubra zeynep kara dedi ki...

bence bu ödevlerin % 99 aile tarafından yapılıyor.
% 1 başarı ödevi okula sağsağlim ulaştıran çocuğa ait.
bu notları anne babalar hakediyor:)))

Cocukla Cocuk dedi ki...

iş ögretmende başladiği gibi ogretmende bitiyor..once cocugun kapasitesine gore proje vermeli sonra da odevi cocuk yaparsa yuksek not vermeli değil mi ama

saniye dedi ki...

çok haklısınız öğretmenlerin öyle istekleri oluyor ki çoçuğun tek başına yapması imkansız aile işin içine katılmadığı zaman pek iyi projeler ortaya çıkmadığı için not düşük oluyor bu da notları etkiliyo maalesef yapmak zorunda kalıyoruz

GeCe dedi ki...

ay bende çok yaptım yeğenlerime çok öğretmenler bunu bile bile hala neden verirler anlamıyorum

Betül İnce dedi ki...

:)), çok doğru. Ben yeğenlerimi de saydım, bir de kızımı ekledim, kendime aldığım notlara denk düştü neredeyse.

Öpüyorum Betül'cüğüm.

Hülya Konar dedi ki...

benim annem hiç benim ödevlerimi yapmadı.sadece ortaokulda iş teknik diye bir ders vardı o zaman öğretmenimiz yünlerle küçük yelek falan o tarz birşey örmemi istemişti,ben becerememiştim o zaman annem örmüştü.hiç unutmuyorum,10 almıştım tabiki ve ondan sonra anneme hiç yaptırmadım eksik hissettim çünkü kendimi:(
ben niye yapamıyorum diye:)tabi şimdi kendimle yüzleşip kendime itiraf ettiğim gerçekler,o zaman başka bahanelerim vardı heralde annem hayatta yapmazdı yaptırmazdım...birkere yaparsam hep ben yaparım diyordu annem,içten içe gıcık oluyordum:))

ama şimdi düşünüyorumda betül,annem çok haklı, birşeyi yapabiliyorsan iyide yapıyorsan artık bir müddet sonra karşı taraf sana o işi görev olarak adıyor:)gerçekten çevremdeki pek çok kişinin yani arkadaşlarımın işlerini yapmak durumunda kalıyorum kıramıyorum bazılarını,çoğuna çok net hayır desemde bazılarına gerçekten kıyamıyorum.yapamadığı için yardım isteyenlerden,büyük bir keyifle destek olduklarımdan bahsetmiyorum , bu çok çok ayrı bir konu,ben yapabileceği halde uğraşmak istemeyen eş dost ve akrabalardan bahsediyorum:))