KAVGA

Çocuklar az önce başlayan bağrışmaların peşinden, koşa koşa gelirler annelerinin yanına.

Biri anlatır, sonra diğeri, sonra tekrar, sonra bir daha.....

Uzar gider....

İncir çekirdeğini doldurmayacak bir şeydir aslında bahsettikleri, ya da çocukça muzurluklardan biri.

Ama dünya var olduğundan beri geçimsizlik küçük kardeşler arasında adet olmuştur bir kere. Uymamak olmaz. Tuzu, biberidir ailenin.

Az sonra can ciğer kuzu sarması olacaklardır aslında, daha bugün can siperane savunmuştur kardeşini başka çocuklardan. Dışarıda birbirlerinin koruyucusu kesilmişlerdir hayata. Bir kaç saat sonra yine kendilerini kaybedeceklerdir beraber oynadıkları oyunun dünyasında.Hastalandığında diğeri, yine endişelenecektir.

Ama illa kavga da edeceklerdir.

Anne, hangi davranışın tetikleyici olduğunu öğrenmek için sorular sormaya başlar. Sorunlu davranış, doğrusu ile değiştirilmelidir çünkü.

O diğerine suç atar, diğeri ona.

Kavgalar bazen üçlü versiyona dönüşür.

Anne bilmez mi ki, kardeşleri uzlaştırmak 10 bilinmeyenli denklem çözmek kadar zor !

Düğüm olur sordukça, içinden çıkılamaz, kimse de memnun olmaz zaten.

Kriz yönetimi bu olsa gerek.

En sonunda iyi geçinmeyi öğrenene kadar ayrı odalara gönderilir kardeşler. İlk fırsatta tekrar didişeceklerini bile bile...